*
прачынаюся па чужым будзільніку
перапісваю чужыя тэксты
думаю пра чужых нябожчыкаў
сустракаюся з чужымі сябрамі
размаўляю на чужых мовах
фатаграфуюся з чужымі дзецьмі
пешчу чужых катоў
жыву ў нічыйных пакоях
чытаю нічыйныя кніжкі
ем нічыйным відэльцам
рэжу нічыйным нажом
сплю пад нічыйнымі коўдрамі
так я вучуся быць госцяй
у гэтым чужым і нічыйным свеце
каб калі мяне потым папросяць
я нарэшце сваёю памерла б смерцю
me despierto con
despertadores ajenos
reescribo
textos ajenos
pienso
sobre difuntos ajenos
me
encuentro con amigos ajenos
hablo
en lenguas ajenas
me
fotografío con niños ajenos
acaricio
gatos ajenos
vivo
en habitaciones de nadie
leo
libros de nadie
como
con tenedores de nadie
corto
con cuchillos de nadie
duermo
bajo sábanas de nadie
así
aprendo a ser una visitante
en
este mundo ajeno y de nadie
para
que después cuando me digan que ya no soy bienvenido
al
fin muera mi propia muerte.
translated
from Belarusian into Spanish by José Roberto Piñero Parra
*
рукі мае
абапіраюцца аб дрэва
на якім
ляжыць іншае белае дрэва
у якім
трэцім дрэвам
пра гэта
пішу
стол нататнік аловак
вакол
мяне памяць цэлага лесу
ува мне
дрывасека памяць
памяць
шамана
і памяць
таго першага дрэва
што я
абдымала ў бабуліным садзе
аддаючы
боль і словы
і беручы
цяпло
пакуль не
ссеклі яго
бо
яблыкаў больш не давала
практычнае
існаванне
калі
прыгажосць мераецца карысцю
ведаеш,
дрэва,
яны і да
сябе ставяцца так жа
майструюць
адно з аднаго шафы
выкарыстоўваць
іншых як дзверы
будуюць з
сябе клеткі
калі ўсё
што ім трэба
прыціснуцца
целам да цела
каб
узгадаць што не самотна
у гэтым
лесе вырубленых людзей
mis brazos descansan sobre un
árbol
en el cual hay
un árbol blanco
donde con un
tercer árbol
yo escribo sobre
esto.
una mesa un cuaderno un lápiz
alrededor de mí
está el recuerdo de un bosque entero
en mí está el
recuerdo de un leñador
el recuerdo de
un chamán
y el recuerdo de
ese primer árbol
que yo abrazaba
en el jardín de mi abuela
dándole mis penas
y mis palabras
y tomando su
calor
hasta que fue
cortado
porque ya no
daba manzanas.
existencia
práctica
cuando la
belleza es medida por su utilidad.
sabes, árbol,
ellos se tratan
de la misma manera,
haciendo
armarios unos de otros
usando a otros
como puertas
construyendo
jaulas de sí mismos
cuando todo lo
que necesitan
es presionar un
cuerpo contra el otro
para recordar
que no es solitario
este gran bosque
de gente derribada.
translated
into Spanish by José Roberto Piñero Parra
*
калі доўга сядзець на сэрцы
яно здраньцвее як нага ці рука
пасля доўгага сну ў нязручнай позе
бязважкасць
уздымае і ты ляціш у адкрыты космас
калі здавалася б самы час
прызямліцца
у азначаных межах
пэўнай краіны
кватэры
іншага цела
парашуты даверу
знялі з вытворчасці
рабіць самой – ні жадання ні часу
можа космас калісь скончыцца
і я ўпруся ў яго столю
al sentarte sobre tu corazón
por mucho tiempo
se duerme como una pierna o
una mano
luego de una siesta en una
posición incómoda
ingravidez
te levanta y vuelas por el
espacio
cuando pareciera ya ser
momento de aterrizar
en límites determinados
de un país concreto
de un apartamento concreto
de otro cuerpo concreto
paracaídas de confianza
fueron sacados de producción
para hacer uno por mi cuenta
no tengo tiempo ni deseo
quizás el espacio en algún
momento se acabe
y yo apoye mis manos sobre su
techo
*
ам дзе сёння
выпадзе снег
не будзе мяне
там дзе маўчанне ёсць спробай прызнання
намераў чужых не разабраць
і можна доўга глядзець на адбітак у шкле
уяўляючы кароткую стрыжку
заместа сваіх даўгіх валасоў
але так і не ўзяцца нажніцаў
так я і еду туды дзе нараджаецца снег
кожны дзень
хаваючы недасканаласць быцця
гэты снег ‒ гуманіст
ён нікому нічога не абяцаў
ён проста быў
нараджаўся і паміраў
ён мог зацярушыць дзе заўгодна
ў арменіі ці кактэбелі
наваліцца ўсім цяжарам прымусовасці
і гэтак жа хутка раставаць
перадаўшы золкасць як эстафету
каб пасля здзіўляцца чаму маю такія халодныя
рукі і
пяткі
і спрабаваць адхукаць пальцы
у бессэнсоўнасці такога занятку
я і мой снег будзем бавіць гадзіны ў
ложку
так і не здолеўшы прызнацца
адно аднаму
ў сваёй адзіноце
Allí
donde la nieve caerá hoy
no
estaré
allí
donde el silencio es un intento de confesión
es
imposible tener claras las intenciones ajenas
y
se puede contemplar largo rato el reflejo en el cristal
imaginándome con un
peinado corto
en
vez de mi pelo largo,
pero
aquí no hay tijeras;
así
voy allá donde nace la nieve
cada
día
ocultando
lo imperfecto de la existencia
esta
nieve es humanista
nunca
prometía nada a nadie
ella
simplemente era
nacía
y moría
Pasaba
el frio como testigo
podía
espolvorear cualquier sitio
en
Armenia o en Koktebel
descendiendo
con toda la gravedad
y
derritiéndose con la misma rapidez
para
asombrarse después de que mis manos y talones estén
tan
helados
y
tratar de calentar con los dedos con el aliento
en
la inutilidad de esta ocupación
mi
nieve y yo pasaremos horas enteras en la cama
sin
poder confesar
una
a otra
nuestra soledad.
translated by Vasil Pesenka
Volya Hapeyeva /Вольга Гапеева/
b.1982 in Minsk (Belarus) is
the Belarusian poet, thinker, translator and linguist. Her works were
translated into more than 10 languages. Her poems were published in the USA,
Austria, Germany, Poland, Russia, Georgia, Lithuania, etc. She writes poetry,
prose and drama, sometimes books for children. Has published 8 books so far.
Participant of numerous literary festivals and conferences, prize-winner of
literary prizes in Belarus, international residency scholarship
in Austria, Germany, Latvia. Collaborates with electronic musicians and
visual artists, gives audio-visual performances. Member of the Belarusian
PEN-Centre. Translates poetry from different languages. Holds her
PhD in linguistics. Does researches in the fields of comparative linguistics,
philosophy of language, sociology of the body, gender issues in culture and
literature.
Colaboración: Luisa Isabel Villa Meriño
